2007

Dolomieten Marathon

Een 5-tal leden (Theo, Math, Gerrie, Wil en Jeroen) van de Wielervrienden Eijsden aangevuld met Paul Ronda om het team te versterken, hebben van 27 juni tot en met 1 juli van een fietsvakantie in de Dolomieten genoten. Nou ja... genoten??!! Op 1 juli hebben ze deelgenomen aan de Maratona dles Dolomites. Een cyclosportieve tocht over 138 km met 8 cols. Na een lange busreis vanuit Schimmert, gezien de organisatie door Jos Feron was geregeld, naar het mooie Colfosco in de Dolomieten, kwamen we op woensdag voor de "Grote Tocht", om half vier 's middags aan.

Aangezien het regende hadden we besloten om niet meer op onze racemonsters te stappen, maar te genieten van de culinaire hoogstandjes van hotel Mezdi waar we logeerden. Na een "heerlijke" nachtrust, keken we donderdagmorgen snel uit het raam en gelukkig was het droog. Dat betekende dat we die dag een trainingsrondje zouden gaan maken samen met de hele groep van ongeveer 30 personen.

Eerst werd er ontbeten en om 9 uur stonden we klaar om te gaan fietsen. Het was toch wel fris. Meer dan 10 graden was het niet, maar al met al was het te doen. De route van de Maratona dles Dolomites bestaat uit een klein rondje van ongeveer 55 km en een groter rondje van ongeveer 85 km. Sommige kozen om het kleine rondje te maken en een andere groep waaronder de Eijsdense fietsers kozen voor de grote ronde te maken.

De eerste beklimming die we maakten, was de Campolongo. In vergelijking met de andere cols een beklimming die te doen was. Na de Campolongo volgde de Passo di Giau. Een beklimming van bijna 10 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 9,3%. Achteraf waren we het er over eens dat dit toch wel een hele zware beklimming was. Zeker als we die komende zondag pas na ongeveer 90 km zouden moeten gaan beklimmen. Vervolgens volgde nog een klim van bijna 12 km met een gemiddelde stijging van 5,5%. Na het fietsen nog lekker gezwommen en in de sauna gezeten om de spiertjes te laten bijkomen.

Op de vrijdag werden we wakker door de felle zonnestralen die diep door de kiertjes van de rolluiken drongen. Opgewekt, gesoigneerd (zoals duizenden Italianen) deden we ons eerst tegoed aan een voortreffelijk ontbijt. Vervolgens besloten we vandaag de kleine ronde te rijden, we zouden na 57 km weer terugkeren bij het hotel. Niets was minder waar, na de tweede col hadden we een afslag gemist met het resultaat dat we 9 km te ver gedaald waren, dus dat betekende dat we terug moesten. Theo liet de groep wegrijden, hij zat er blijkbaar doorheen (hahaha). Na 75 km en 9 km meer klimmen dan gepland was, kwamen we bij het hotel aan.

Om 15.00 uur werd met de hele groep vertrokken naar de locatie waar de rugnummers konden worden afgehaald. Hier was op een speciaal terrein een hele kermis gebouwd waar onder andere fietsen, materialen, kleding en alles wat met fietsen te maken heeft ten toon gespreid.

Voor het avondeten werd het verrukkelijke zwembad bezocht met wel 10 whirlpools. 's Avonds stond er een 36 verschillende soorten diner te wachten. Absurd veel, maar onwijs lekker. Vervolgens hebben we wat sterke verhalen aangehoord en een paar biertjes gedronken. Om 11 uur was iedereen moe en zijn we gaan slapen.

Zaterdag was de dag voor de grote dag en dat betekende dus een rustdag. In de ochtend reden we naar La Villa, een dorpje 3 km verderop, om daar een fietswinkel te bezoeken. Een hele mooie fietswinkel met heel veel mooi spul maar relatief duur. Na de laatste aankopen zijn we weer naar het hotel gereden om daar onze fietsjes in orde te maken. Jeroen heeft wel een halve dag nodig gehad om zijn stuk plastic te poetsen en te verzorgen. Voor de rest van de dag nog wat gerust en een pittig kaartspelletje gespeeld. 's Avonds vroeg naar bed, want de dag erna moesten we al om 4 uur opstaan. Het vertrek van de cyclo is immers al om 6.15 uur en vanaf 5.00 uur beginnen al die gekke fietsers zich al op te stellen bij de start.

Zondag staan we om 4 uur op. Benen scheren, soigneren, aankleden, ontbijten. Tassen pakken en de kamer verlaten. Het was donker toen we afdaalden naar de start. We werden daar verwelkomd door filmploegen en helikopters die aan het filmen waren. De koers werd immers live uitgezonden op de Italiaanse TV. Om 6.15 uur kwam er langzaam beweging in de 11.500 tellende massa. Onze kopmannen Jeroen (5.46 uur) en Paul (5.51 uur) waren er al snel vandoor. Theo (6.49 uur) en Ger (7.12 uur) kozen direct voor de aanval, en reden op de Campolongo weg. Ieder heeft immers zijn doelen in zo een koers. Math (6.59 uur) vertrok rustiger want de koers was nog lang en zou na de Giau kijken of er nog iets extra’s inzat. Jeroen daverde af op een enorme goede tijd. Ger en Theo reden tot de Giau vlak bij elkaar. Op de Giau reed Theo weg bij zijn (opponent). Op de streep zou hij 10 minuten op Math pakken en 23 minuten op Ger, maar verloor op Jeroen meer dan een uur. Will (8.30 uur), onze fietsende tandarts die deze trip cadeau had gekregen van zijn vrouw, omdat hij zijn 50 jarige leeftijd had bereikt, had eigenlijk niet zo’n leuke dag. Op de Giau ging hij kapot waarbij hij zich afvroeg waar hij mee bezig was. Uiteindelijk voltooide ook hij de tocht in 8.30 uur.

Uiteindelijk was het een ware happening, bij de finish was net zoals ook in de Marmotte en in alle overige cyclo’s van alles te zien en te eten en drinken.

De uitstekende organisatie en het verkeersvrije parcours is een enorme pré voor dit evenement. Gezien de zeer bochtige cols was het anders onmogelijk om 11.000 fietsers over dit parcours te jagen. Al met al heel Italiaans hetgeen een aparte sfeer creëerde.

's Avonds werd al wat meer gerelativeerd en zag toch de mooie dingen die hij had beleefd.

Na de tocht zijn we naar het hotel gereden, waar we ons nog konden douchen en waar we om 17.00 uur nog konden eten. Rond 18.00 uur zijn we weer richting Schimmert vertrokken waar we een dag later rond half 8 arriveerden. Iedereen was tevreden over zijn behaalde tijd en ook iedereen was weer blij om thuis bij de familie te zijn. Kortom: een geslaagde missie en hopelijk volgend jaar weer zo’n mooi avontuur.

De organisatie was prima geregeld, mede dat Paul Cuypers, die dit jaar zelf niet meefietste, zich opofferde om alle voorkomende zaakjes te regelen met daarvoor dank aan zowel Jos Feron en aan Paul. We zijn in elk geval weer een ervaring rijker waarbij de meeste het zeker nog eens over willen doen.